Marzyłyśmy o własnej, idealnej dla dzieci przestrzeni. Gdzie nie ma pośpiechu, gdzie jest czas na zauważanie siebie, innych i przyrody. Chciałyśmy uczyć o tym, że rzeczy się wytwarza i naprawia, że jabłko zrywa się z drzewa, marchew rośnie w ziemi nie na półce sklepowej, a jajko pochodzi od kury, o którą trzeba dbać. Bo życie blisko przyrody czyni ludzi spokojniejszymi, wrażliwszymi na potrzeby innych, samodzielnymi. W społeczeństwie takich ludzi chciałybyśmy żyć.

Ruszyłyśmy do działania - i oto jest:
 

• miejsce pełne ciepła, w którym dziecko może być sobą, gdzie jego natura
  i potrzeby dostają zrozumienie i wsparcie dorosłych.
   

• miejsce pełne sensoryki, gdzie wdycha się zapach kwiatów i świeżej ziemi, gdzie tapla się w błocie, tarza w piasku i biega boso po trawie.
   

• miejsce pełne uważności, do którego zgiełk i pogoń miasta nie mają wstępu. Oaza, w której Mały Człowiek widzi jak naprawdę wygląda Świat.
   

• miejsce pełne wiedzy, o tym skąd pochodzi pożywienie, jak wytwarza się przedmioty, jakie siły rządzą naturą i jakie moce sprawcze drzemią w Małym Człowieku.